پسر پادشاه

در جشن پاک سازی مفقود الاثر شدن پسر بزرگ ترین پادشاه قرن دهم به سال یک هزار و شهشت صدو شصتادو هشت شمسیه شمسی ، مردی زندگی میکرد که همیشه شانه هایش بر نبرد سگ شغال نمای حماسه های کتاب تاریخ صغری حکومت میکرد که توانست با چوب دستیش چنان آرام به پشت پسرش بزند که تا انتهای ریشه های درخت زندگی پرواز کند و از شاخه های آن بنوشد و هیچ نگوید جز تکه کلامی که در دوران جوانی از عشق کاکلی خود بر فرق پدرش تنین انداز شده بود . از جمله دیگر کارهای بزرگ او میتوان به رخنه کردن در سوراخ خانه ی مورچه های سحرا اشاره نمود . زیرا آنان با تمدن امروزی بسیار فاصله داشتند به گونه ای که از ابتدا تا کنون زمان خود را حفظ کرده و به سرعت به مهمانهای خود مهربانی میکنند تا اینکه در سالهای اخیر اسم آنان در کتاب رکورد های جهان ثبت شد و رغیبان یکی پس از دیگری مسرور شدند و در مدح ایشان اشعار سرودند که یکی از بی مزه ترین آنها از این قرار است :

ای کشکول که مغزت به کفگیر میخورد
دانم که بر دمت با کتاب ، شمشیر میخورد
از اندام خود بر حضر باش ای جوان
که مردانگی ، سخت بر نشان یاران میخورد
کشکول که با کتاب در برش به گور رفت
دانست که احمقی زیر چنار ، خیار میخورد .